ΙΔΕΕΣ - ΠΑΡΑΓΡΑΦΟΙ
Καλός εκπαιδευτικός είναι αυτός που έχει εξειδικευμένες γνώσεις, που είναι καταρτισμένος στο αντικείμενο που διδάσκει και να συμβαδίζει με την πρόοδο της επιστήμης. Επιπλέον χρειάζεται να είναι ενήμερος για τα κοινωνικά προβλήματα, για εθνικά και διεθνή θέματα που αφορούν την πολιτική, την επιστήμη, την οικονομία, τη φύση και τον πολιτισμό. Εξίσου σημαντική είναι και η επαφή του με τα πορίσματα της παιδαγωγικής επιστήμης, της ψυχολογίας αλλά και της διδακτικής, για να οργανώνει και να διεξάγει μεθοδικά και με σύγχρονες μεθόδους τη διδασκαλία. Παράλληλα οφείλει να διαθέτει ευαισθησία και ήθος, για να κατανοεί τα προβλήματα των παιδιών, να σέβεται την προσωπικότητα τους, να αποτελεί υγιές πρότυπο γι' αυτά και να συντελεί στη διαμόρφωση ολοκληρωμ'ενων μελλοντικών πολιτών.
Ο πρώτος επιδιωκόμενος σκοπός της σημερινής εκπαίδευσης είναι η προετοιμασία ανθρώπινου δυναμικού για τις ανάγκες της οικονομικής ανάπτυξης της κοινωνίας. Είναι αναγκαίο, λοιπόν, να εφοδιάζει το νέο με τις απαραίτητες γνώσεις, να αναπτύσσει τις δεξιότητες του, να καλλιεργεί τις πνευματικές του δυνάμεις, ώστε να είναι σε θέση να επινοεί, να αναλαμβάνει πρωτοβουλίες και να ασκεί δημιουργικά τα καθήκοντα του στο πεδίο της επαγγελματικής του δραστηριότητας.
Ο σημερινός μαθητής και αυριανός πολίτης καλείται να ζήσει σε μία πολύπλοκη και απαιτητική εποχή. Για να αντεπεξέλθει, πρέπει να γνωρίζει και να κρίνει. Να γνωρίζει τα δικαιώματα του και να τα διεκδικεί, να ξέρει τις υποχρεώσεις του και να είναι συνεπής, να αξιολογεί σωστά πρόσωπα, γεγονότα και καταστάσεις, να αντιλαμβάνεται όσα συμβαίνουν γύρω του, να εκθέτει πειστικά τις απόψεις του. Και όχι μόνο αυτό αλλά να συμμετέχει ενεργά στις πολιτικές διεργασίες, να είναι υπεύθυνος και να αγωνίζεται για τη δικαιοσύνη, την ελευθερία και τη δημοκρατία. Είναι, επομένως προφανής η πολιτική διαπαιδαγώγηση του νέου και η καλλιέργεια της δημοκρατικής του συνείδησης.
ΜΝΗΜΕΙΑ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΑΣ
Ο άνθρωπος διαμορφώνεται σε μεγάλο βαθμό από το περιβάλλον στο οποίο ζει και τις επιδράσεις που δέχεται από αυτό. Η ιδιαιτερότητα της ελληνικής φύσης καθόρισε την ψυχοσύνθεση, την πνευματικότητα, το ήθος και την ιδιοσυγκρασία του Έλληνα. Έτσι, το μέτρο και η αρμονία που υπάρχουν στην ελληνική φύση εσωτερικεύτηκαν ως μέτρο στις διάφορες εκδηλώσεις της ζωής του. Το φως έγινε εσωτερικό φως, φως ψυχής και καθαρότητα συνείδησης. Η διαύγεια της ατμόσφαιρας μετατράπηκε σε πνευματική διαύγεια και ορθολογισμό. Οι αναλογίες και η συμμετρία των φυσικών μορφών καθόρισαν τα αισθητικά του κριτήρια και καθρεφτίστηκαν στην καλλιτεχνική του δημιουργία.
Η ελληνική Πολιτεία έχει σοβαρές ευθύνες για την εγκατάλειψη των μνημείων. Ενώ η ανάδειξη και διατήρηση τους θα έπρεπε να αποτελεί πολιτική προτεραιότητα, στην πράξη δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο. Πολλοί αρχαιολογικοί χώροι είναι αφύλακτοι και τα μνημεία εκτεθειμένα στις ορέξεις οποιουδήποτε τα επιβουλεύεται. Τα κονδύλια για τη συντήρηση τους είναι ανεπαρκή. Επιπρόσθετα, το προσωπικό των αρχαιολογικών υπηρεσιών, που θα συνεχίζει τις ανασκαφές για νέα ευρήματα, που θα τα συντηρεί, θα τα μελετά και θα τα προβάλλει είναι ελλιπές. Και το χειρότερο είναι ότι ανέχεται τη βεβήλωση τους με την εμπορευματοποίηση τους από κάθε λογής επιτήδειους που μετατρέπουν τη σχέση του Έλληνα με τα μνημεία από μυσταγωγία σε εμποροπανήγυρη.
Τα έργα τέχνης είναι οργανικά δεμένα με τον τόπο αλλά και με τους ανθρώπους που τα δημιούργησαν. Επομένως, θέση των μαρμάρων είναι η αττική γη, κάτω από τον αττικό ήλιο και το φως του. Τα μάρμαρα αυτά αποτελούν την πολιτιστική κληρονομιά των Ελλήνων και κανείς δεν έχει το δικαίωμα να τη σφετεριστεί. Με την επιστροφή των έργων τέχνης αναγνωρίζεται η σχέση της τέχνης με τον εθνικό πολιτισμό που τη δημιούργησε αλλά και η ιδιοτυπία της μέσα στον παγκόσμιο πολιτισμό στον οποίο ανήκει. Η τέχνη κάθε έθνους αποτελεί μια ψηφίδα της παγκόσμιας καλλιτεχνικής δημιουργίας. Γι’ αυτό και η επιστροφή των μαρμάρων στη θέση τους είναι μια αποκατάσταση της παγκόσμιας καλλιτεχνικής αρμονίας.
ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ
Σήμερα ο τουρισμός έχει γίνει μια επικερδής επιχείρηση. Τα ταξίδια, η διαμονή και η ξενάγηση σε ξένες χώρες έχουν εμπλακεί στο κύκλωμα της βιομηχανίας της ψυχαγωγίας και προσφέρονται ως καταναλωτικό προϊόν. Η τέχνη και ο πολιτισμός μιας χώρας έχουν εμπορευματοποιηθεί, για να αυξάνονται τα κέρδη των επιχειρήσεων μαζικής ψυχαγωγίας. Άλλωστε, η σχέση του τουρίστα με τον τόπο που επισκέπτεται είναι εντελώς επιφανειακή. Περιφέρεται εδώ κι εκεί, για να ικανοποιήσει τη ματαιοδοξία του, να καλύψει τα κενά της ανούσιας ζωής του και αδιαφορεί για τις γνώσεις και τις πνευματικές εμπειρίες που θα αποκομίσει.
Επιμέλεια: Ιωάννης Κανακούδης (Εκθεσιολόγος)
Αναρτήσεις
