« Οι παρενέργειες του πρωταθλητισμού »
Τα κρούσματα των αθλητών που έχουν κάνει χρήση αναβολικών πολλαπλασιάζονται στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Είναι σαφές ότι, αν δεν έχει πεθάνει τελείως ο ευγενής συναγωνισμός, που αποτελούσε την πεμπτουσία του αθλητικού ιδεώδους, κινδυνεύει. Και μαζί με αυτόν κινδυνεύουν και οι αθλητές.
Ως big business o αθλητισμός λειτουργεί πια κατ’ ανάγκη επαγγελματικά δηλαδή με αποκλειστικό γνώμονα το κέρδος. Ήδη από τη δεκαετία του ’50, είχε καταστεί σαφές πως οι μέρες του άδολου ερασιτεχνισμού ήταν μετρημένες. Το μόνο που έχει πια σημασία είναι η νίκη. Οι ανταγωνιζόμενοι μετέρχονται λοιπόν όλα τα θεμιτά και αθέμιτα μέσα, για να την πετύχουν. Και όποιος δεν τα μετέλθει, θα αγωνιστεί με χάντικαπ και προφανώς θα χάσει.
Ο αθλητισμός πουλάει πλέον ως πάνδημο θέαμα. Αν μέσα σε ελάχιστα χρόνια οι αθλητικοί κύκλοι εργασιών έχουν δεκαπλασιασθεί, αυτό οφείλεται κυρίως στην οικουμενική διάχυση του θεάματος. Μέσα σε λίγα χρόνια οι επιτυχημένοι αθλητές γίνονται δισεκατομμυριούχοι, σε σημείο, ώστε οι « άτυχοι » πρόδρομοι τους που αποσύρθηκαν από την ενεργό δράση, πριν τη δεκαετία του ’90, να μην μπορούν παρά να μέμφονται την ατυχία τους. Αν είχαν γεννηθεί δέκα χρόνια αργότερα…
Προπομποί υπήρξαν βέβαια τα μεγάλα ομαδικά αθλήματα. Αντίστοιχες όμως είναι οι εξελίξεις παντού. Η τηλεοπτική δημοσιότητα οδήγησε στην επαγγελματοποίηση όλο και περισσότερων αθλημάτων. Ακόμη και στον κατά παράδοση ερασιτεχνικό στίβο οι πρωταγωνιστές διεκδικούν και αποκτούν τεράστια οικονομικά ανταλλάγματα όχι μόνο για τη συμμετοχή αλλά και την επιδίωξη επιδόσεων.
Από μόνη της η προπόνηση δεν αρκεί. Προκειμένου να ανεβεί κανείς στην κορυφή, θα πρέπει να μετέλθει όλα τα μέσα. Όπως συμβαίνει και στην κανονική αγορά, ο ανταγωνισμός δεν είναι ποτέ ούτε τίμιος ούτε ελεύθερος. Η ενίσχυση των φυσικών δυνατοτήτων με κάθε μέσο είναι λοιπόν όρος της επιτυχίας. Η πείρα διδάσκει απλώς ότι ένας κανονικός άνθρωπος είναι αδύνατον να ανταγωνισθεί εκείνους που έχουν τύχει « επιστημονικής » προετοιμασίας. Οι αθλητές είναι θύματα της λαμπρής καριέρας που τους ανοίγεται. Για να ελπίζουν σε ένα καλύτερο μέλλον, θα πρέπει να εξαντλήσουν τις δυνατότητες τους. Τα αναβολικά είναι απλώς ένας ακόμη « επαγγελματικός κίνδυνος ». Οι αθλητές παίζουν με την υγεία τους, όπως ακριβώς οι μονομάχοι της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας έπαιζαν με τη ζωή τους.
Κ.Τσουκαλά
(Το Βήμα, 27-8-2000, απόσπασμα)
Αναρτήσεις
