Martin Luther King, Jr. (1929-1968)
Αμερικανός αρχηγός των Μαύρων και αγωνιστής για τα ίσα δικαιώματα των πολιτών
Το πάθος του για περισσότερο ανθρωπισμό, εμπνευσμένο από τη χριστιανική αγάπη, τον έκανε γνωστό σ' όλο τον κόσμο ως τον ιεροκήρυκα της αγάπης προς τον πλησίον.
Συγχρόνως, για εκατομμύρια ανθρώπους που αγωνίζονταν ενάντια στο ρατσισμό, αποτελούσε πρότυπο και παράδειγμα.
Ο μεγάλος χριστιανός αγωνιστής και ανθρωπιστής γεννήθηκε στις 15 Ιανουαρίου 1929 στην Ατλάντα (Γεωργία, ΗΠΑ). Μετά τις θεολογικές και φιλοσοφικές σπουδές του, μεταξύ των άλλων και στο πανεπιστήμιο Χάρβαρντ, απέκτησε τον διδακτορικό τίτλο και στις δυο επιστήμες. Αργότερα, πολλά αμερικανικά πανεπιστήμια του απένειμαν τον τίτλο τιμής ένεκεν. Πολλές προτάσεις αμερικανικών πανεπιστημίων που του πρόσφεραν έδρα διδασκαλίας, τις αρνήθηκε. Αντί γι' αυτό, ανέλαβε ιεροκήρυκας σε μια βαπτιστική εκκλησία στο Montgomery της Αλαμπάμα.
Όταν, προς το τέλος του 1955 στο Μοntgomery, συνελήφθη η μαύρη ράφτρα Rosa Parks επειδή αρνήθηκε να παραχωρήσει τη θέση της, στην αστική συγκοινωνία, που προοριζόταν μόνο για λευκούς, ο King οργάνωσε ένα μποϊκοτάζ του μαύρου πληθυσμού για τις αστικές συγκοινωνίες. Διήρκεσε 380 μέρες και έληξε με τον τερματισμό του ρατσισμού στις αστικές συγκοινωνίες της πόλης.
Το 1957, χάρη στην ισχυρή προσωπικότητά του, το χάρισμα λόγου και το οργανωτικό ταλέντο που διέθετε, τον ονόμασαν πρόεδρο μιας ειρηνικής χριστιανικής οργάνωσης, που αγωνιζόταν για τις φυλετικές και άλλες διακρίσεις. Με τη μέθοδο της ειρηνικής αντίστασης οργάνωσε πολλές πορείες διαμαρτυρίας, το αποκορύφωμα των οποίων ήταν η μεγάλη πορεία διαμαρτυρίας στην Ουάσιγκτον, στην οποία πήραν μέρος 250.000 άνθρωποι από κάθε πολιτική τοποθέτηση και χριστιανική δοξασία.
Τα 2/3 τους ήταν μαύροι, το 1/3 λευκοί. Στις 23 Αυγούστου 1963 ξεφώνησε μπροστά στο άγαλμα του Λίνκολ στην Ουάσιγκτον την περίφημη ομιλία του για την Ελευθερία: "Ι Have A Dream" (Έχω ένα όνειρο...).
Αν και το όνειρο του για τη συμφιλίωση μεταξύ μαύρων και λευκών μέχρι σήμερα δεν έχει πραγματοποιηθεί, οι ενέργειές του με ειρηνικό αλλά όχι παθητικό τρόπο δεν έμειναν χωρίς αποτέλεσμα. Ήδη το καλοκαίρι του 1963 ξεκίνησε μία επανάσταση, η οποία άλλαξε την όψη της Αμερικής. Περίπου σε 1000 πόλεις του νότου άνοιξαν τις πόρτες τους σε μαύρους και λευκούς χωρίς διάκριση χιλιάδες εστιατόρια, πάρκα, ξενοδοχεία και άλλα δημόσια κέντρα. Μετά τη δολοφονία του J.F. Kennendy, αυτή η κατάσταση επεκτάθηκε σ' ολόκληρη σχεδόν την χώρα, θεμελιωμένη σε νόμους, όπως π.χ. τον Εκλογικό Νόμο του 1965. Ο άνθρωπος του οποίου η συμβολή είναι αναντίρρητη ήταν ο King.
Για τους αγώνες του για τη συμφιλίωση των ανθρώπων με διαφορετικό χρώμα δέρματος, το περιοδικό "ΤΙΜΕ" τον ανακήρυξε το 1964 "’νθρωπο της χρονιάς", ενώ την ίδια χρονιά τιμήθηκε παγκόσμια με το βραβείο Νόμπελ της Ειρήνης.
Αλλά δεν ήταν μόνο η δόξα και η παγκόσμια αναγνώριση, επάνω του έπεσαν επίσης το μίσος και η έχθρα, έτσι που συχνά να πέσει θύμα της αμερικανικής Δικαιοσύνης. Για εσκεμμένη καταπάτηση νομών που ήσαν άδικοι και απάνθρωποι, πήγε 30 φορές στη φυλακή. Πολλές φορές καταδικάστηκε σε υψηλά πρόστιμα. Τόσο μεταξύ των μαύρων όσο και μεταξύ των λευκών είχε πολλούς εχθρούς, που δεν ήσαν σύμφωνοι με την ειρηνική αντίσταση που είχε ως μέθοδο, με αποτέλεσμα πολλές απόπειρες δολοφονίας να γίνουν εις βάρος του. Τελικά στις 4 Απρίλη 1968, στη Μέμφιδα, η σφαίρα του δολοφόνου βρήκε το στόχο της. Πολυάριθμα βιβλία και εκπομπές στην τηλεόραση παρουσιάζουν τη ζωή αυτού του ανθρώπου, από τότε.
Οι ρίζες του αγώνα του King ενάντια στο ρατσισμό βρίσκονται στην παιδική του ηλικία. Ως γιος ενός έγχρωμου Βαπτιστή ιεροκήρυκα, έμαθε από πολύ νωρίς τη δυστυχία του διαχωρισμού των φυλών. Οι γονείς του φρόντισαν από νωρίς να του εμφυτεύσουν το αίσθημα της αυτοεκτίμησης και την πίστη στα ιδεώδη της φυλής τους. Ως ιεροκήρυκας μιας μικρής εκκλησίας στο Μοντγκόμερι, αλλά και παλιότερα ως φοιτητής της θεολογίας ήταν συχνά αυτόπτης μάρτυρας του φανατισμού μαύρων και λευκών. 0 ειρηνικός αγώνας του, μαζί με την εντολή της Αγάπης του Ιησού Χριστού, είχαν γίνει σκοπός της ζωής του για τη συμφιλίωση μαύρων και λευκών στην πατρίδα του.
Τη δύναμη γι' αυτό τον αγώνα την αντλούσε από τη βαθιά του πίστη, για την οποία έλεγε τα εξής: "Η Πίστη είναι που μας έδειξε ένα δρόμο, εκεί που εμείς δε βλέπαμε τίποτα πια. Η πίστη είναι που φέρνει τη νίκη του Ιησού Χριστού στον κόσμο. Μ’ αυτή την πίστη θα είμαστε ικανοί από το βουνό των αμφιβολιών να πάρουμε ένα πετραδάκι ελπίδας.
Αυτή η πίστη επίσης, μας δίνει τη δύναμη καρτερικά να υπομένουμε ότι δεν μπορούμε ν' αλλάξουμε, ακόμη και απογοητεύσεις και φροντίδες ν' αφήνουμε να περνάνε από πάνω μας χωρίς να χάνουμε την ελπίδα".
Για τον Θεό και το Γιο Του Ιησού Χριστού έλεγε σε μία ομιλία του: "Ο Θεός είναι παντοδύναμος! Αυτή η δικαίωση μας δίνει τη δύναμη να προχωράμε σ' ένα άγνωστο μέλλον. Χαρίζει στα πόδια μας καινούργια δύναμη. Βρίσκουμε τον Θεό, όμως, μόνο μέσω του Ιησού Χριστού του Κυρίου της ζωής μας. Εκείνος είναι η γλώσσα της αιωνιότητας γραμμένη με σύγχρονα λόγια. Αν δεν πιστεύουμε μ' όλη μας τη δύναμη σ' Εκείνον, θα γίνουμε έρμαια των απογοητεύσεων και δυσκολιών μας. Θα πρέπει λοιπόν να Του επιτρέψουμε να αλλάξει την πορεία της ζωής μας".
| 
Αναρτήσεις
