Κείμενο " Ο φεμινισμός ταιριάζει στην Ελλάδα "

« Ο φεμινισμός ταιριάζει στην Ελλάδα »

                                  

  Ημέρα αφιερωμένη στους αγώνες που έδωσαν και δίνουν οι γυναίκες για ισότητα είναι η 8^η Μαρτίου. Μια επέτειος για προβληματισμό αλλά και απολογισμό. Όχι μόνον των γυναικών αλλά της κοινωνίας στο σύνολο της. Συνήθως, το βάρος της κριτικής αφορά στις αρνητικές παραμέτρους του ζητήματος. Όμως υπάρχουν σαφέστατα δείγματα μιας θετικής πορείας.

  Εκτός από τον αγώνα και τις προσπάθειες των ίδιων των γυναικών, βασικό ρόλο διαδραμάτισε η πολιτεία. Από τη δεκαετία του ’80 και μετά υπήρξε η πολιτική βούληση για την προώθηση της ισότητας. Πέρα από το Σύνταγμα, το 1983 η Βουλή ψήφισε νόμους που έδωσαν μεγάλη ώθηση στην αντιμετώπιση των προβλημάτων ισότητας μεταξύ των δύο φύλων. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι τη συγκεκριμένη περίοδο η Ελλάδα βρέθηκε στην πρωτοπορία του ευρωπαϊκού και διεθνούς δικαίου, όσον αφορά το οικογενειακό δίκαιο. Στην κατάκτηση αυτή συνέβαλε αποφασιστικά το δυναμικό γυναικείο κίνημα της εποχής.

   Οι γυναίκες έχουν προχωρήσει με μεγάλα βήματα στην εκπαίδευση, στη μόρφωση και στην αγορά εργασίας. Αυτό που πρέπει να αλλάξει – και γίνονται αγώνες γι’ αυτό – είναι η νοοτροπία. Στερεότυπα και ρόλοι  παραμένουν και το καθεστώς των διακρίσεων εντείνεται, όταν υπάρχουν μεγάλα κοινωνικά προβλήματα. Σε κοινωνίες που περνούν μεταβατικές περιόδους, όπως  και η δική μας, τα μεγαλύτερα προβλήματα εντοπίζονται στην έξαρση της βίας κατά των γυναικών, στον αποκλεισμό από κέντρα λήψης αποφάσεων, όπως παραδείγματος χάριν η πολιτική.

  Αξιολογώντας αντικειμενικά ως σήμερα την πορεία του αιτήματος των γυναικών για ισότητα διαπιστώνουμε πως από την πλευρά της πολιτείας υπήρξε άμεση ανταπόκριση, με αποτέλεσμα θεαματικές κατακτήσεις των γυναικών και σημαντικές και θεσμικές αλλαγές. Επίσης, διαπιστώνουμε ότι η κοινωνία ανταποκρίθηκε, έστω και με πιο αργούς ρυθμούς. Ίσως όμως το σημαντικότερο είναι η αυτογνωσία και η συνειδητότητα των ίδιων των γυναικών. Σήμερα, λοιπόν, που όλοι μιλούμε για μεγάλες και ταχύτατες μεταβολές, για νέες προκλήσεις, η εποχή μας επιτάσσει εγρήγορση και συμμετοχή των ίδιων των ανθρώπων, για να διαμορφώσουν τη νέα κοινωνική πραγματικότητα, σύμφωνα με τις επιθυμίες και τις προσδοκίες τους.

  Έναν από τους σημαντικότερους δείκτες κοινωνικής κατάστασης αλλά και κοινωνικής ανέλιξης αποτελεί εκείνος της απασχόλησης. Ιδιαίτερη σημασία έχει η θέση της γυναίκας στην αγορά εργασίας, η οποία αποτελεί εφαλτήριο για νέες κατακτήσεις. Σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία ( ΕΣΥΕ, 1997 ) το 36,2% των σύγχρονων ελληνίδων είναι οικονομικά ενεργό, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό στους άνδρες φτάνει το 62,1%. Ακόμη, οι γυναίκες αποτελούν το 61% των ανέργων. Και είναι χαρακτηριστικό ότι, παρά τα μεγάλα βήματα που σημειώθηκαν, η ανεργία στις γυναίκες είναι υπερδιπλάσια απ’ ότι στους άνδρες.

  Πάντως – σύμφωνα με τα στοιχεία που επεξεργάστηκε το Κέντρο Έρευνας της Γενικής Γραμματείας Ισότητας – κατά την περίοδο 1993 ως 1996 παρατηρείται αύξηση της συμμετοχής των γυναικών στο εργατικό δυναμικό, ολοένα και μεγαλύτερη συμμετοχή στον τριτογενή τομέα, βελτίωση του επιπέδου εκπαίδευσης των οικονομικά ενεργών εκπροσώπων του πάλαι ποτέ… « ασθενούς φύλου ». Σε γενικές γραμμές φαίνεται ότι η θέση των γυναικών στην αγορά εργασίας είναι ποσοστικά βελτιωμένη σε όλους τομείς.