ΙΣΟΤΗΤΑ ΔΥΟ ΦΥΛΩΝ
Για πολλούς αιώνες η θέση της γυναίκας για
διάφορους κοινωνικούς και άλλους λόγους ήταν κατώτερη από εκείνη του άνδρα. Η
κατάσταση αυτή μεταβλήθηκε με άξονες την αφύπνιση και τους αγώνες των γυναικών
αλλά και την αναβάθμιση του πολιτιστικού επιπέδου των κοινωνιών, καθώς επίσης
και με την εδραίωση του δημοκρατικού πολιτεύματος. Έτσι επιτεύχθηκε η νομική κατοχύρωση της ισότητας των δύο φύλων και δημιουργήθηκαν οι προϋποθέσεις για ισότιμη, δυναμική και ουσιαστική συμμετοχή της γυναίκας σε κάθε κλάδο ανθρώπινης δράσης.
Οι γυναίκες παίζουν πλέον παίζουν
καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη της καθημερινής ζωής. Αποτελούν δημιουργικές
μονάδες σε όλα τα επαγγελματικά πεδία και συμβάλλουν καταλυτικά στην οικονομική
πρόοδο, τόσο σε ιδιωτικό όσο και σε
δημόσιο τομέα. Υπάρχουν γυναίκες που διαπρέπουν στα γράμματα, στις τέχνες, στις
επιστήμες, στην πολιτική, στην τέχνη, στον αθλητισμό, στη δημοσιογραφία.
Παρατηρείται δραστηριοποίηση τους σε κοινωνικές ομάδες, συλλογικούς φορείς,
κινήματα, φιλανθρωπικές οργανώσεις.
Υπάρχουν όμως καταστάσεις και φαινόμενα στον κοινωνικό χώρο που αποδεικνύουν ότι η ισότητα των δύο φύλων είναι φασματική. Κατά πρώτο λόγο, συχνά η επαγγελματική καριέρα της γυναίκας γίνεται θυσία στο « βωμό » της οικογένειας, καθώς αναλαμβάνει κατά κύριο λόγο την ασφάλεια και την ανατροφή των παιδιών αλλά και τις οικιακές εργασίες. Οι μεγάλες ευθύνες της στη δουλειά και στο σπίτι την οδηγούν στη σωματική εξάντληση και στην αρνητική ψυχική φόρτιση, ενώ παράλληλα συνήθως υποβαθμίζεται η αξία της οικιακής εργασίας. Επιπλέον, οι υψηλοί δείκτες ανεργίας πλήττουν κυρίως τις γυναίκες, ενώ δεν είναι λίγες οι φορές που οι αμοιβές τους είναι χαμηλότερες απ’ αυτές των ανδρών. Επιπλέον, η γυναικεία οντότητα γίνεται διαρκώς θύμα εξευτελισμού από τη διαφήμιση, καθώς η γυναίκα προβάλλεται σαν ερωτικό αντικείμενο παρά σαν προσωπικότητα. Τέλος, η γυναίκα είναι το εύκολο θύμα της κοινωνικής κριτικής και σε καθημερινή βάση καταγράφονται περιστατικά εις βάρος των γυναικών με θύτη τον ανδρικό πληθυσμό.
Είναι φανερό, λοιπόν, ότι η πραγματική εξίσωση των δύο φύλων σε μια ρεαλιστική και άμεσα αντιληπτή βάση δεν έχει υλοποιηθεί. Οι σχέσεις των δύο φύλων στην εποχή μας αντιμετωπίζουν προβλήματα. Για να συνυπάρξουν άνδρας και γυναίκα ως φίλοι, συνεργάτες, σύντροφοι και για να εδραιωθεί στο μέλλον με τη διαδοχή των γενεών η ισότητα, απαιτείται σημαντική προσπάθεια. Προς αυτή την κατεύθυνση καθοριστική είναι η συμβολή της οικογένειας. Οι γονείς πρέπει να αποτελούν παραδείγματα και σύμβολα ισότητας για τα μικρά παιδιά με την ισότιμη τους και την ανάδειξη της αξίας της ισότητας μέσα από το διάλογο μαζί τους.
Επιπρόσθετα, η εκπαίδευση μπορεί να συμβάλλει στην άρση των προκαταλήψεων για τους διαφορετικούς ρόλους των δύο φύλων, στην ψυχική προσέγγιση τους και στη διαμόρφωση ώριμων και ολοκληρωμένων προσωπικοτήτων με αγάπη και σεβασμό προς το συνάνθρωπο και τα δικαιώματα του. Χρειάζεται όμως και αυτοσεβασμός, προσπάθεια ελέγχου των προσωπικών παθών και αλλαγή ατομικής αλλά και συλλογικής νοοτροπίας. Απαιτείται αποβολή των ανταγωνιστικών τάσεων, σεβασμός της ελευθερίας του άλλου, ανοχή και συνειδητοποίηση της διαφορετικότητας των δύο φύλων.
Συμπερασματικά, το γυναικείο φύλο είναι διαφορετικό από το αντρικό. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι είναι και κατώτερο. Αντίθετα με τα ιδιαίτερα προσόντα της η γυναίκα μπορεί να « εμπλουτίσει » την κοινωνική ζωή και τον πολιτισμό. Χρειάζεται αγώνας διαρκής από τη μεριά των ανδρών και των γυναικών για την αρμονική συνύπαρξη τους. Άλλωστε κανένας δεν μπορεί να ζήσει μόνος του και είναι σπουδαίο πράγμα να μπορούν και τα δύο φύλα να επικοινωνούν μεταξύ τους, να μοιράζονται χαρές και λύπες και να δημιουργούν μαζί.
Επιμέλεια: Ιωάννης Κανακούδης (Εκθεσιολόγος)
Αναρτήσεις
