« Stop smoking »
Η παγκόσμια κυριαρχία του τσιγάρου βασίζεται στην εθιστική ουσία νικοτίνη. Ο καπνιστής είναι θύμα των ιδιοτήτων της, όπως ο κοκαϊνομανής της κοκαΐνης και ο αλκοολικός του οινοπνεύματος. Όλες ξεκινούν ως αθώα μιμητική εμπειρία. Μεταλλάσσονται σε εθισμό και ακολούθως σε θανατηφόρα νόσο, προκαλώντας πρόσκαιρη ψυχική « ψευδο-ευεξία » με ταυτόχρονη καταστροφή της υγείας του σώματος.
Ο καπνιστής με τα χρόνια φθάνει σε σημείο σωματικής αναπηρίας. Υποσυνείδητα αντιλαμβάνεται τη δίνη της καταστροφής του. Μην ελέγχοντας τις παρορμήσεις του και κατ’ επέκταση τη ζωή του. Θα μπορέσει να κόψει το τσιγάρο με σύμμαχο την κοινωνία, που του έμαθε να καπνίζει. Καθώς ως κοινωνικό και μιμητικό ον συμπεριφέρεται, όπως ακριβώς και οι άλλοι εθισμένοι που του πρόσφεραν το πρώτο τσιγάρο. Συνδεδεμένος συναισθηματικά ή κοινωνικά μαζί τους. Οι καπνιστές κατά 80% είναι παιδιά καπνιστών. Μόνο ένα 18% των καπνιστών προέρχεται από « άκαπνους » γονείς.
Η συμπεριφορά του καθενός αντικατοπτρίζει τις κοινωνικές του διδαχές. Το τσιγάρο επικράτησε λόγω κοινωνικής αποδοχής και διαφημιστικής προβολής. Ο καπνιστής δεν είναι αντικοινωνικός. Αντιθέτως γίνεται πιο ευχάριστος στην παρέα. Πιο αποδοτικός στην εργασία. Πιο φορο-αποδοτικός στο κράτος. Με τον καπιταλισμό να κερδίζει τον πιο πιστό δούλο. Κερδίζουν όλοι εκτός από τον καπνιστή που χάνει υγεία.
Οι σκληρές ουσίες ηττώνται κατόπιν σκληρών μαχών. Για να απομακρυνθεί ο χρήστης από μια ουσία οφείλει να απομακρυνθεί από το περιβάλλον και τα πρόσωπα που του δίδαξαν τη συνήθεια. Καθένας που σταματά να καπνίζει βοηθά και πολλούς να σταματήσουν και πολύ περισσότερους να μην προσχωρήσουν στην « ισόβια φυλακή των εξαρτησιογόνων ουσιών ».
Ο κοινωνικός μιμητισμός και η διαφημιστική προπαγάνδα επέβαλαν το τσιγάρο. Κάνοντας το τσιγάρο συνώνυμο με το « αντριλίκι ». Απόδειξη αυτού, όσο πιο υπανάπτυκτη είναι μια χώρα τόσο περισσότερο καπνίζουν. Στην Κίνα, οι καπνιστές φτάνουν το 54,5%. Στις σκανδιναβικές χώρες το 19,2%. Ο Π.Ο.Υ. ( Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας ) υπολογίζει ότι το 2039 το 80% των θυμάτων του θα προέρχεται από τις αναπτυσσόμενες χώρες. Παρ’ όλα αυτά, ο άνθρωπος έχει αρχίσει να απαλλάσσεται από τον μεγαλύτερο δολοφόνο του, αντιλαμβανόμενος τι χάνει και τι κερδίζει.
Στέφανος Καραγιαννόπουλος