Μνημεία και Νεοέλληνας
Αν θέλουμε ο Έλληνας να αποκτήσει μια ουσιαστική σχέση με τα μνημεία της χώρας μας, οφείλουμε να αναπροσαρμόσουμε τη μορφή της εκπαίδευσης. Η τέχνη, η οποία είναι απούσα από το εκπαιδευτικό πρόγραμμα αλλά και γενικότερα από τη σχολική ζωή πρέπει να επανέλθει δυναμικά. Όχι μόνο με μαθήματα αφιερωμένα σ’ αυτήν αλλά και με την καλλιέργεια μιας βιωματικής σχέσης μαζί της. Η σχέση αυτή θα αναπτυχθεί μέσω της ανάδειξης των μνημείων των τοπικών κοινωνιών από τις σχολικές κοινότητες, με πρωτεργάτες τους ίδιους τους μαθητές που θα συγκεντρώσουν γι’ αυτά πληροφοριακό υλικό.
Επίσης με εκδηλώσεις υπό την αιγίδα της σχολικής κοινότητας είναι δυνατό προβληθούν τα μνημεία της περιοχής και να γίνουν αντικείμενο γνωριμίας από το ευρύτερο κοινωνικό σύνολο. Σημαντικότατος προς την κατεύθυνση αυτή θα είναι και ο ρόλος της ανθρωπιστικής εκπαίδευσης. Ο μαθητής δε χρειάζεται μόνο τυποποιημένες γνώσεις αλλά και ευρύτερη καλλιέργεια, καθώς και αισθητική αγωγή και καλλιτεχνική παιδεία, ώστε να αντιληφθεί την αξία των μνημείων ως κοιτίδων της πολιτιστικής μας κληρονομιάς.
Ιωάννης Κανακούδης (Εκθεσιολόγος)
Αναρτήσεις
