Η οικονομική δυσπραγία προκαλεί ρήγματα στην ενότητα ενός κοινωνικού συνόλου. Κι αυτό γιατί οι λιγοστές θέσεις απασχόλησης αποτελούν το " μήλον της έριδος " και οι διεκδικητές αντιμετωπίζονται εχθρικά και ανταγωνιστικά, καθώς πλέον διακυβεύεται η ίδια η επιβίωση. Από την άλλη πλευρά ατονεί το ενδιαφέρον για τα κοινωνικά ζητήματα και ο πολίτης ντύνεται με το ¨μανδύα¨ του ατομικισμού και περιχαρακώνεται στο δικό του ¨σύμπαν¨ ενεργώντας συμφεροντολογικά και υποκινούμενος από τις προσωπικές του ανάγκες. Χάνεται, επομένως, το ¨δέσιμο¨ του με το συνάνθρωπο και διαφοροποιούνται οι στόχοι και τα οράματα, καθώς καθένας ακολουθεί ξεχωριστό δρόμο, απεμπολώντας ενοποιητικά στοιχεία, όπως η κοινή στοχοθεσία και η δράση με συλλογικό πνεύμα. Η διάκριση των κοινωνικών μελών σε έχοντες και σε κοινωνικά ¨απόκληρους¨ προωθεί την αντιπαλότητα, υποδαυλίζει τον κοινωνικό αναβρασμό και σπάει τους κρίκους της κοινωνικής αλυσίδας. Τέλος, ενισχύεται η παραβατική συμπεριφορά που στρέφει άνθρωπο ενάντια σε άνθρωπο σε μια αγωνιώδη και συχνά απέλπιδα προσπάθεια επιβίωσης που ανατρέπει το κλίμα συναίνεσης κα ομόνοιας σε μία κοινωνική οντότητα.
Ιωάννης Κανακούδης (Εκθεσιολόγος)
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου