Δημοσιογραφική Δεοντολογία
Βασικές αρχές της δημοσιογραφικής δεοντολογίας
Η άσκηση του
δημοσιογραφικού επαγγέλματος /λειτουργήματος λόγω της μεγάλης σημασίας που έχει
η σφαιρική και αντικειμενική ενημέρωση
του πολίτη, επιβάλλεται να διέπεται από συγκεκριμένους κανόνες και
αρχές.
Ο δημοσιογράφος οφείλει να :
1. Ενημερώνει σωστά την κοινή γνώμη με πνεύμα αντικειμενικότητας χωρίς κομματικό υπολογισμό, δογματισμό, φανατισμό.
2. Μην εμπλέκει το σχόλιο με την είδηση ,δηλαδή το γεγονός με την υποκειμενική του αξιολόγηση.
3. Διασφαλίζει την επαγγελματική του ανεξαρτησία:
- Να μην ενεργεί ως υποχείριο οικονομικών συμφερόντων και πολιτικών σκοπιμοτήτων .
- Να μην υπηρετεί οποιεσδήποτε εξουσίες , λειτουργώντας ως φερέφωνό τους
4. Αποφεύγει τη δημοσίευση ειδήσεων
-για πρόκληση εντυπωσιασμού, με σκοπό την
αύξηση της αναγνωσιμότητας ενός εντύπου ή την υψηλή τηλεθέαση.
- χωρίς να ελέγχει το βαθμό εγκυρότητας τους
Σ’ αυτό θα συντελέσει η διασταύρωση των πηγών πληροφόρησης του και ο έλεγχος προέλευσής τους.
5. Λειτουργεί με αίσθημα ευθύνης:
- να δημοσιεύει
ειδήσεις των οποίων η προέλευση είναι γνωστή ή να εκφράζει τις δέουσες επιφυλάξεις αν το κρίνει
αναγκαίο.
- οι ουσιώδεις ειδήσεις πρέπει να δημοσιεύονται και να μην αλλοιώνονται κείμενα και ντοκουμέντα
6. Σέβεται την αλήθεια όποιες κι αν είναι οι συνέπειες για τον ίδιο και να επανορθώνει κάθε πληροφορία που δημοσιεύθηκε αλλά αποδεικνύεται ανακριβής.
7.Υπερασπίζεται τις αξίες της δημοκρατίας:
- Να εξασφαλίζει τον πλουραλισμό των απόψεων
- Να μην προσβάλει τα ατομικά δικαιώματα
- Να μην παρεμβαίνει στην προσωπική ζωή των άλλων.
- Να ελέγχει τις
αυθαιρεσίες της εξουσίας και να αποκαλύπτει τη δημαγωγία, το λαϊκισμό και τις
προπαγανδιστικές μεθοδεύσεις της.
- Άρτια επαγγελματική κατάρτιση
- Γενικότερη παιδεία /πνευματική καλλιέργεια
- Δημοκρατική συνείδηση
- Ηθικές αρχές (εντιμότητα, ανιδιοτέλεια, ειλικρίνεια κ.λπ)
- Αίσθηση της κοινωνικής ευθύνης
Οι συνήθεις παραβιάσεις του κώδικα δημοσιογραφικής δεοντολογίας.
1. Η συνειδητή εμπλοκή σχολίου και είδησης , του γεγονότος , δηλαδή, με την υποκειμενική αξιολόγησή του.
2. Η εμπορευματοποίηση του ανθρώπινου πόνου.
3. Η προβολή ειδήσεων χωρίς τη διασταύρωση των πηγών πληροφόρησης.
4. Η παραποίηση των γεγονότων, η υπερμεγέθυνση, η αποσιώπηση, η διαστρέβλωση της αλήθειας.
5. Η προσβολή των ατομικών δικαιωμάτων με τη δημοσίευση των πτυχών της προσωπικής ζωής που θίγει ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα:
η κατασυκοφάντηση
με τη διάδοση ανυπόστατης φήμης
η δημοσιοποίηση
στοιχείων που σπιλώνουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια
6. Η άσκηση προπαγάνδας με στόχο την εξυπηρέτηση πολιτικό-ιδεολογικών και μικροκομματικών σκοπιμοτήτων.
7. Η εξαρτησικακή (οικονομική η πολιτική)σχέση του δημοσιογράφου από φορείς της εξουσίας και η λειτουργία του ως φερέφωνου.
8. Η μη εξασφάλιση πλουραλιστικής έκφρασης.
9. Η απροθυμία του δημοσιογράφου και του μέσου
ενημέρωσης να επανορθώσει μετά από δικαίωση του θιγόμενου προσώπου.
Αναρτήσεις
