ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ
« ΉΜΟΥΝ ΤΟΥ ΣΤΑΒΛΟΥ ΈΝΑ ΆΧΥΡΟ »
ΠΑΙΔΙΚΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΤΗΣ
ΣΩΤΗΡΙΑΣ
ΚΥΡΜΑΝΙΔΟΥ
Πέρασαν δύο χιλιετηρίδες από τη μοναδική
εκείνη νύχτα που άλλαξε την τροχιά της ανθρώπινης ιστορίας και σκόρπισε το άρωμα μίας νέας εποχής. Μία χειμωνιάτικη νύχτα
στη μακρινή Βηθλεέμ. Εκεί, στον ιερό αυτό τόπο ενσαρκώθηκε η ελπίδα, πήρε
ανθρώπινη μορφή η θεϊκή υπόσταση, έλαμψε το φως της αλήθειας.
Η γέννηση του Χριστού αποτελεί ορόσημο της
Ορθοδοξίας και ένα συμβάν με διαχρονική και ισχυρή επίδραση στην ανθρώπινη ψυχή. Η αναπαράσταση και
ουσιαστικά η αναβίωση του λαμπρού αυτού γεγονότος ήταν, είναι και θα είναι πηγή έμπνευσης, κίνητρο καλλιτεχνικής
δημιουργίας και μέσο ανάδειξης ανώτερων ηθικών αξιών.
Η συγγραφέας κ. Σωτηρία Κυρμανίδου με το παιδικό
της παραμύθι « Ήμουν του στάβλου ένα άχυρο» αναπλάθει
την έλευση του θείου βρέφους μέσα από τη ζωντανή και παραστατική αφήγηση ενός απρόσμενου αυτόπτη μάρτυρα, ενός άψυχου
ήρωα, ενός άχυρου. Πρόκειται για μια πρωτότυπη επινόηση που κεντρίζει το ενδιαφέρον,
εξάπτει τη φαντασία και δίνει φωνή σ’ ένα ταπεινό φυσικό δημιούργημα.
Ο ήρωας μας προσωποποιείται και αποκτά
ανθρώπινες ιδιότητες, συμμετέχει ενεργά στα δρώμενα, βιώνει την κατανυκτική ατμόσφαιρα και κατακλύζεται από αγνά και
πηγαία συναισθήματα.
«Μεγάλη
μέρα πρέπει να είναι σήμερα …λάμπει»
Το αχυράκι γίνεται ταυτόχρονα σύμβολο του
απλού, ασήμαντου αντικειμένου που παρά την ευτελή του αξία συμμετέχει ισότιμα με τα ανθρώπινα και ουράνια όντα στη μεγάλη
στιγμή, στην οποία εξισώνονται εισοδήματα, κοινωνικές τάξεις και κάθε είδους
διαφορές, ενώ συγχρόνως αναδεικνύονται
τα ιδανικά της ισότητας και της ειρηνικής συνύπαρξης.
«
Κι εκεί που προσπαθεί να τα καταλάβει … στη μικρή φάτνη»
Ο παράξενος όμως πρωταγωνιστής του
παραμυθιού έχει και μία πολύ σημαντική αποστολή. Να προσφέρει στους
συνανθρώπους του μέσα από απλά καθημερινά πράγματα το περίσσευμα αγάπης που πλημμύρισε την καρδιά
του , να απλώσει το χέρι του σε κάθε παιδί και να βαδίσουν μαζί με άστρο την αγάπη στο δρόμο που οδηγεί στο
χαμόγελο και στην αισιοδοξία.
«
Κάθε χρόνο λοιπόν, σκέφτηκε… ΑΓΑΠΗ»
Πόσο επίκαιρο… το βαθύτερο νόημα του
παραμυθιού ! Σε μια εποχή αποθέωσης της ύλης, εμπορευματοποίησης ακόμη και της
γιορτής των Χριστουγέννων, σε καιρούς που τυφλωνόμαστε από τα πολύχρωμα φώτα
της κατανάλωσης, σε μέρες μοναξιάς και απομόνωσης, ας ταυτιστούμε με το φιλάνθρωπο
αχυράκι. Ας επαναληφθεί μέσα μας το θαύμα της γέννησης και ας γίνει η καρδιά
μας η φάτνη της αγάπης και της αλληλεγγύης για κάθε άνθρωπο, κάθε μέρα, κάθε
στιγμή.
Θα ήταν παράλειψη μου να μην αναφερθώ στην
ατμοσφαιρική εικονογράφηση του βιβλίου που ξυπνά συναισθήματα, στην εικαστική πλευρά της που τέρπει τις
αισθήσεις και στην επιτυχημένη ζεύξη της με το αφήγημα. Τα εύσημα ανήκουν στον
κ. Νίκο Ευστρατόπουλο, ζωγράφο και καθηγητή καλλιτεχνικών μαθημάτων.
Κλείνοντας την παρουσίαση μου θα ήθελα να
ευχαριστήσω θερμά την κ. Σωτηρία Κυρμανίδου, γιατί μ’ έκανε να ξανανιώσω παιδί
και μέσα από τα μάτια ενός παιδιού να αντικρίσω την πηγή της αληθινής ευτυχίας, την αγάπη.
Ιωάννης Κανακούδης (Φιλόλογος)
Αναρτήσεις
