ΤΡΙΤΟΒΑΘΜΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ
Φίλε Νίκο,
Είναι γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια η διέξοδος των περισσότερων μαθητών μετά την αποφοίτηση τους από το Λύκειο είναι η εισαγωγή τους στην Τριτοβάθμια εκπαίδευση. Σαφέστατα, όταν το σχολείο κατευθύνει την πλειοψηφία των μαθητών στα ανώτερα και ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα, δημιουργεί σημαντικά προβλήματα στη σύγχρονη κοινωνία, η οποία έχει ανάγκη τόσο τα πνευματικά όσο και τα χειρωνακτικά επαγγέλματα. Η αθρόα εισαγωγή των νέων στα Πανεπιστημιακά τμήματα έχει ως άμεση συνέπεια την υποτίμηση της αξίας των πτυχίων τους και την αμφίβολη εργασιακή τους απασχόληση, εξαιτίας του κορεσμού κάποιων επαγγελματικών κλάδων.
Δε νομίζω όμως, αγαπητέ μου φίλε, ότι αυτή η
ήδη διαμορφωμένη κατάσταση πρέπει να αποθαρρύνει κάποιον από την εισαγωγή του
στο χώρο της Τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Κι αυτό, γιατί η φοίτηση σε κάποιο
πανεπιστημιακό ίδρυμα έχει ουσιαστική και πολυεπίπεδη προσφορά στην προσπάθεια
διαμόρφωσης μιας υγιούς, δυναμικής και ολοκληρωμένης προσωπικότητας. Κατά πρώτο
λόγο, παρέχεται εξειδικευμένη γνώση αλλά επιτυγχάνεται και η ευρύτερη
πνευματική καλλιέργεια των νέων, δηλαδή η διάπλαση ανθρώπων σκεπτόμενων, με
αναπτυγμένη την ορθή κρίση, το στοχασμό και τον προβληματισμό. Έτσι, ο νέος
έχει τη δυνατότητα να αντιληφθεί ρεαλιστικά την πραγματικότητα, να
αμφισβητήσει, να αξιολογήσει σωστά και να αντισταθεί στους μηχανισμούς
παραπληροφόρησης και προπαγάνδας που οδηγούν στη χειραγώγηση, στη μαζοποίηση
και στην απώλεια της εσωτερικής ελευθερίας του ατόμου.
Επιπρόσθετα, εκτιμώ ότι το Πανεπιστήμιο παίζει καθοριστικό ρόλο στην κοινωνική και πολιτική ένταξη της νεολαίας. Στους κόλπους του συνεχίζεται η πορεία κοινωνικοποίησης του ατόμου με την ενίσχυση των διαπροσωπικών σχέσεων, τη διεύρυνση του κοινωνικού του περίγυρου και την ανάπτυξη των κοινωνικών αρετών της ανεκτικότητας, της αλληλεγγύης και της συνεργασίας. Συγχρόνως, συντελείται η πολιτικοποίηση του νέου με την εμφύσηση των δημοκρατικών ιδανικών, την ενεργοποίηση της διάθεσης συμμετοχής στα κοινά, τον εθισμό στη χρήση του διαλόγου, τη δημιουργία φοιτητικών παρατάξεων και τη διενέργεια εκλογών. Δεν μπορώ βέβαια να μην αναφερθώ και στην ηθική διαπαιδαγώγηση του φοιτητικού κόσμου με κύριο άξονα τη μετάδοση ηθικών αξιών και αρετών αλλά και την προβολή του οράματος μιας ενιαίας παγκόσμιας κοινωνίας με ειρηνική συνύπαρξη των μελών της.
Συμπερασματικά, η πανεπιστημιακή κοινότητα δεν καταρτίζει μόνο τους μελλοντικούς επιστήμονες και εργαζόμενους με στόχο την επαγγελματική τους ένταξη στην κοινωνία αλλά επιπλέον «παιδεύει» και συντελεί καθοριστικά στη διάπλαση αξιόλογων προσωπικοτήτων, ικανών να ανταποκριθούν με επιτυχία στις απαιτητικές συνθήκες των καιρών μας, να αντιμετωπίσουν με επιτυχία τις δυσκολίες της ζωής και να χαράξουν μια αξιομνημόνευτη πορεία σε κάθε τομέα ανθρώπινης δράσης.
Με εκτίμηση
Ιωάννης Κανακούδης (Εκθεσιολόγος)
Αναρτήσεις
